Hırslı Olduğumuz Kadar Akıllı Olsaydık

Kredi kartı ekstrelerini, elektrik, su ve telefon faturalarını posta kutusuna bırakmıştı postacı. Geleceğimizle ödemek zorunda oldukça özgür olmayacağımız için borçlandırılıyorduk. Parçası olmak durumunda olduğumuz sisteme katkımızdan şikayetçi olma hakımız var mıydı? Zincir mağazalarımız açıldıkça artık ayağımızdan değil zihnimizden bağlıyız tutsaklığa. Kahvaltı ederken NTV haber spikerinin Antalya’da yanmakta olan binlerce hektar orman heberini sunuş soğukkanlılığı beni yanan ormanların kaybı kadar dehşete düşürmüştü. Ne kadar olağan hale gelmişti kaybetmek. Uzak olmak yeterli miydi? Kaç kişi yeşile yakındı yüreğinde? Kendimizi bile umursamaz hale gelmemiş miydik? Gazete okumaktan da bıktırıldık. Farklı yüzler aynı sesler haberdar olmak isteyenlerin de hakkından geliyor. Yine de NTV diğer kanallardan farklı, tercih edilebilir bir çizgideydi. Adıyaman belediye başkanıyla şehrin atıklarınca kirletilen Atatürk Barajı hakkında yapılan röportaj nasıl bir zihniyetin mağdurları olduğumuzu ortaya koyarken, sadece sularımızın değil, insanlığımızın da kirlendiğini fark etmekten acı duyuyordum. Cehalet sel olmuş yaşamı önüne katıp yok ediyor. Cesetlerimiz yığın olmadan zihinlerimiz kenetlenmeli ama hala kendi derdimize düşürülmüş, yolundan çekilmişiz felaketin. Yaz geldiğinde yine yanacak canım ormanlar diyorum. Bu tedbirsizlikte sorumluluğumuz ne kadar?