Bir Tanecik

Birkaç satır ötende yaşanan bir hikaye. Bir masa lambası ile baş başa. Ağustos böceklerinin o çalışkan gürültüsü bir anda kesiliverdi. Güzel parçalar yine benimle. Başı okşanan bir köpek gibi gözlerimi kapamışım.  Kendimi içime bırakmışım. Sevgi dolu hayal etmişim,  günle vedalaşan sokaklarda akan karanlığı aydınlatan, apartmanların ışık salkımlarını. Gecelerim kadar gündüzlerim olsaydı. Gecelerine el konulmamış orta halli bir adamın  zengin penceresini kızıl kuşaklı, rüzgar işlemeli lacivert,kadınsı bir deniz kışkırtıyordu. Sır goncası hayatı severcesine yüreğine gömmüştü yumuk yumuk renklerini. Utangaç açılmıyordu. Ne de cimriydi dudakları. Hani bana bakan gözlerin? Hani kader eskiten yalnızlığın? Hani yıldızlı patikalar? Hani o masalsı, sonsuzluk ormanı? Adımlarına dönmeli kaşif. Yola kapılmalı. Yol gözlerin. Yol gözyaşların. Yol ipeksi kucaklanışım. Yalnızlığın kapısı hep hafif aralık karşılar merdivenleri. Hayat habercisi güvercinlerin adresi ufuktur. Gezgin gülümsemem karşına geçip de elinden tutar. Seni gözlerini kapayışına götürür. Omzumda duyarsın nefes alıp verişimi. Saçlarında çözülür küçük hayat sırları. İzin vermeli sessizliğe. İzin vermeli sevdiğine bağlı yalnızlığa. İzin vermeli okyanusun her damlasına.  Zerre kapısında karşılandık. Bir tanecik uyanıyor. Bir tanecik çıplak ayaklı.