Boyalı An

Dudaklarıyla çıplaklığını çizen ressamı hayal etti. Küçük öpücüklerle ona yalnızlık masajı yapan adamı bırakmak istemedi. Yaşadığı toplumdaki her kadın gibi doğuştan mahremiyet mahkumuydu. Yatak palet olmuş, utancı ressamın tutkusuna karışmıştı. Onu güzel bir kadın olarak ölümsüzleştiren ressama bıraktı zamanı. Bedeni tuval oldu, ona hafifçe dokunarak geçen nazik anları emdi. İçindeki kadın kendini yendi. Yağmurdan sonraki gökkuşağıydı ressam. Elbet bir gün yeniden yağmur yağacak ve ardından da güneş açacaktı.