Işığın Sırrı Çözülememiş Hikayeleri

Işık düştü yüzüne. Ben yanındaydım. Işık düştü yüzüne. Sen uzaklardaydın. Işık düştü herkesin payına. Kimseye iltimas geçmedi. Sen gülerken her yer aydınlıktı. Sen gülerken artık unutulmazdın. Işıldayan anımsamaların iyi yürekli adamı gülümsedi. Işık düşmüş olmalıydı saçlarına. Belki de bir gören olmuştu onu. Kendimi kendimden ayıran düşünceler. Kendi halindeki sokakları dinleyen bir pencerenin hemen yakınında bir yatağa uzanmış dinleniyorum. Rüzgar perdeyi ikna ettikçe, gökyüzünden bir parça mavinin taçlandırdığı bina çatılarıyla, birkaç hikayesiz uzak pencere zihnime yansıyor. Bilgisayarımda çalan parçalar olmasa, zaman duygularımı dansa kaldırmazdı. Işık düştü ellerine. Sen hayalimdeydin. Işığın en sevdiği kadınlara benden selam söylesin yalnızlık. En yakın sonsuzlukta karşılıyorum kendimi. Yaşıyorum. Işık düşüyor etrafıma. Gördüklerimi yerden alıyorum. İçine serpiştirilmiş kadınlar, içine serpiştirilmiş şehirler. Belirmelerden sen eksilmediğin sürece, kendince anlam çıkaracaksın yaşadığın andan. Biraz olsun geçmiş ayırabilmişsek, biraz olsun biriktirebilmişsek unutulacakları, bende izin var. Seni saklamışsam yarına, bende adın var. Bende yıldızlar, bende gözyaşları. Bende, denizi seven martılar. Bende, kavuşmuş tüm kelimeler. Bende, ayrı düşmüş senaryolar. Ya sende, ışığın düştüğü her yerde ne var? Dizili yakınlarla sokulduğum uzaklardasın. Yakının kulaktan kulağa fısıldadığı bir sessizlik. Benden de bir gün haber alınamayacak. Denizin unuttuğu bir adamın satırlarında hortlayan, karıştıracak bir kafa bulursa, yılların geçmişliğinde bir önemi olmayacak. Bir önemi olmalı mı ki? Bir önemin var ki yüzüne ışık düşmüş. Bir önemin var ki nefes alıp veren suskunluklardasın. Bilsek de bir faydası var mı? Sorular, oyunlar, kadınlar, ışığın sırrı çözülmemiş hikayeleri. Zihnime kadar yolun var. Yalnızlığımı doğumumla ölümüm arasına giren kadınlara borçluyum. Kalemi olan yazıyor. Doğan yaşıyor. İntizamlı yorgunluğuyla baş başa bir adam. Akıl almayanı birkaç sayfaya nasıl sığdırabilirsin? Kukla tanıklarız. Kalabalık birbirine dolandı. İçindeyiz ya da dışındayız. Her gün sonsuzluk bakışlarıma uğrar seni bırakır. En son yalnızlığa seni hatırlatır. Sen senden ayrılalı çok oldu. Yalancı saatler, dost müzikler.