Ayna An Tutmaz

Karanlık cebinde, yalnızlık ellerinde dolaşıyordu. Yaşadığı ana rastlayabilmek için geziniyordu. Yıldızları hiç eksik olmamış bir gecede herhangi bir şehir de olsa, kendisi olabilme fırsatında her an dönüm noktasındaydı. Iskalamak seçimdi. Yolun gerisinde olduğu sürece ilerleyebilirdi. Şarkılar onu cesaretlendirdi, başını kaldırdı. Asla yaşamakla vedalaşmayacağını hissetti. Korku başkalarının olsun dedi. Utanç ve pişmanlığın göz kulak olduğu bir çocuk olarak büyütülmüştü. Yıllardır aynada yaşıyordu. Görünen sessizliğinin masalında bir tek kendi konuşuyordu. Tüm kadınlar en güzel kendilerinin olduğunu duymak isterdi. Masallar konuşur, aynalar susar. Gece yeni bir karanlık açarken, hikayenin sayfaları pır pır eder. Gözlerin elbette uçacak.


(Metallica’nın Unforgiven parçası eşliğinde)