Kelime Çöplüğüm

Sözcüklerimde ne buluyorsunuz? İçimden geçenlere katılımınızda neler hissediyorsunuz? Neden yazıyorum diye kendime hep soruyorum. Çoğu kez yazdıklarımı yırtıp atmak geliyor içimden. Üyesi olduğum Hümanist Düşünce Derneği başkanımız Sadun Hoca düzenlenmiş olan yemekli bir gecede paylaşmış olduğum Ne Kadar Da Güzelsin başlıklı denememle ilgili olarak çok karamsar yorumunda bulunmuştu. Ben de bazen yazdıklarımı ve çizdiklerimi faydasız buluyorum. Nereye varacağını bilmeden yola çıkar gibi yazıyor, çiziyorum. Üretici değil de toplayıcı gibi hissediyorum çoğu kez. Topladıklarımı ruhumdan ve gözlerimden geçirip aktarıyorum kelimelere. Bu eşzamanlılıkta düşünüp, tasarlamaya vakit kalmıyor. Kendi hayat birikimimle birleşen bir yansımada ne ulaşıyorsa o ifadem. Sanki kendi hayatımı yaşayışım gibi, kaptırmışım gidiyorum benimle buluşana. Hayatın bana varması yeterli diye düşünüyorum, ben varamasam da beklentilere. Başarılı mıyım kavramını da çok sorguladığım oluyor. İpe sapa gelmez şeyler mi kelimelerimin birbirleri ile bir araya gelmesi bilemiyorum. Babam üniversite yıllarımda yazdığım, yok ettiğimi düşündüğüm bir yazıyı kitap arasında bulup da sakladıktan, bana aradan iki sene geçip de gösterdikten sonra ben nereden çıktı diye şaşırınca benden yazdıklarımı atmamamı rica etmişti. Sonra derlemeye başladım içimdekileri. Zaman içinde nasıl olsa hepimiz kayboluyoruz. Zaman içinde yazılarımda ne bulabilir ki okuyanlar diye sorduğumda bir ceavbım yok. Bir cevabın peşinde olmadım ki hiç yazarken. Hayatın içine doğdum tıpkı yazılarım gibi. Beliriverende yine de sınırları var kelimelerin. Gökyüzündeki bulutlara bakıp da hayal eder gibi. Herkes kendince bir resim görüyor içe yağacak gibi gelip geçişlerinde. Her horoz kendi kelime çöplüğünde mi öter? Aslında bir kenarda saklıyordum sözlerimi, ta ki değerli dostum Fulya bunları paylaş diye beni yüreklendirene kadar. İnternet ortamı güvensiz, yazıların çalınabilir diyenler de oldu. Bir iddiam olmadığından zaten kaybedilmiş yazılarımı internette kaybetmekten hiç korkmadım. Belki de kendi adımla sahiplenmemeliydim bana takılan hayatı. Benden filtre olanda adsız bir kavuşma olsaydı cümleler. İnternet de sürprizler dünyası. Benim de bir sürprizim olsun blog sitemde. Tavan arasındaki kelimelerde belki bir çocuk sevinciyle kendince bir anlam keşfeder bazıları. İki aynada yansırcasına kelimeler zamanda derinleşiyorlar. Kültür gözlerin resmi kovalaması. Tat yaşamın içinde olduğumuz sürece gözlerimizde. Vardığımızda çok geç olacak ama yolculuğumuzdan pişman olmayacağız. Biri der derlenir derlemeler. Aslında yazılanlar birer deneme de değil, hayat derlemeleri.

13/09/2006