Şaka Gibi Geliyor Ölüm

Göğsünün inip yükseldiğini görmek, yaşadığını hissetmek bile büyük bir mutluluk. Ancak bir gün gelecek, bizleri terk edecek. O günün yakın olduğunu bilmek acıların en kötüsü.

Annemi unutur muyum diye korkuyorum, kaybetmekten korktuğum kadar.

Ağlamak onu geri getirebilir mi?
Sarılmak ona olan özlemi dindirebilir mi?
Şaka gibi geliyor ölüm.
Yakın bir zamanda tükeneceğini bilmek mum gibi.
Şaka gibi geliyor.
Ama bu gerçekle yaşıyoruz.
Yaşamaksızın yaşıyoruz.
Gün sayıyoruz.
Gelecek gelecek ve annemi alacak.
Ve geriye yalnız onun boşluğu ve hatırası kalacak.
Ne bir sıcaklık sarılacak.
Ne de bir anne yaşanacak.

30/05/1998


Bu yazıyı kaleme aldıktan bir hafta sonra 7 Haziran 1998'de annemi pankreas kanserinden kaybettik. Sanki içime doğmuşçasına yazmış olduğum bu yazıdan sonra aramızdan ayrıldı. Şaka gibi geliyor ölüm. Ölümü aşarcasına çıkılan her sabahta,

Allah rahmet eylesin!