Yakışırız İçimizi Uyandıran Sabaha

Biz duvarları kaplamasını severiz. Yaşamın uğradığı her köşede buluşuruz. Randevu veririz geleceğe, bir gün çıkıp gelmeyeceğini bilsek bile. Biz titremesini severiz denizin türküsünde. Biz içimize sızan rüzgarda saklarız yaşam pınarının fısıltılarını. Kalp atışlarımızla yoğururuz martılarımızın çığlığını. Biz diz çöküp de baktığımızda uzaklara, bir bakış gönlümüzü gözlerimizden kaldırdığında aşkla sarılırız konuklara. Biz unutulmak istemezcesine hatırlandığımızda yakalanırız anılara. Biz yaşıyorsak gözyaşı gibi süzülürüz mutluluktan. Damıtılmış bir güneşle sarhoş ederiz günü. Biz kendimizi kaybederiz zamanda, bir yürek sesimizi bulsun diye. Biz ıslanırız yağan yağmurda. Biz gönül damlalarını bırakmayız penceremizin heyecanında. Açılırız kuş sesleriyle yarışırcasına. Yakışırız içimizi uyandıran sabaha. Biz aşkla kaçarız andan. Biraz ondan, biraz bundan. Var ışığım sen de "oyalan". Biz geçiyoruz kendimizden. Gökyüzü şarabı gibi, yıllanan bir ufka batan günde kızıllığın doyumsuzluğunca yaşam, damarlarımızda sıcak. Gelip geçenlerin hikayesini anlatırcasına biz kızlarımızı kaplamasını severiz.