Ankara Ellerimden Kayıyor

Sessizliğin peşine takıldım. Güzel bir kadının yanına sokuldum. Başka bir hayatta gibiydi. Hayran kalışımdan cesaret aldım. Yatağında pır pır eden bir kalptim. Ancak uyuyor olması müsaade eder gözlerime diye düşündüm. Gözlerimi kapayışımda uçabiliyordum düşten düşe. Bu soğuk kış gününde pencereler sımsıkı kapatmış olsa da sırlarını, ben içeri dalabiliyordum sihirli kelimelerle. Saçlarını okşadım yokluğunda. Usulca ve usluca yaşadım hayalini. Sözlerini ürkütmek istemeyen bir yazar gibi suskunca karşıladım güzelliğini. Yastığının etrafını dolaştım yüzünü görmek için. Bir bebek gibi masumca uyanmak üzereydin. Giyinişine kalmak isteyen bir adamdım. Kızı yüreğinde bir anne şefkatiyle örttüm geceni üzerine. Duvarlarına tembih ettim seni gizlice dolaştığımı söylemesinler diye. İkimiz de başka hayatlardaydık. Seni sevmek hiç üzmedi beni. Belki de çok fazla alıştırmıştım kendimi geleceğimize. Bir gün gelmeyebileceğini saklamıştım kalbimden. Ankara ellerimden kayıyor. Düşürüyorum seni derinlerime. Gök beni çekip alıyor. Kayboluşuna dalıyor yüzüm. Kayıp aşk Ayşegül’ü arar mı denizler? Dip yapar mı zaman? Geçmiş sadece hikayeler mi anlatır? Gelecek efsanelere inandırabilir mi haklı olmayı seçmişleri? Bir haksız oluş bulabilir mi an? Tamam haydi sen de saklan. Oyunda nasıl olsa olmalı bir bulmaya çalışan. Ben hep oynamak istedim güzelliğinle. İnanmıyorsan yalnızlığıma sor. Duyduğunu istediğine yor. Seni seviyorum demişti gözlerim.