Yaratıcı Yalnızlıklar

Karanlıkla baş başa kalmış yalnızlığımı, hafif bir esinti yokluyor. Sende yok muyum? Varsam da, haberdar değilim kendin için ayırdığın gülümsemeden. Dalıp gitmişsin, seni izlemişliğimden kalmışsın beni avutan bir tebessüme. Anımsamak hiç bu kadar sessiz olmamıştı. Seni özenle yerleştirdim ayrılığa. Seni özenle hayal ettim. Mahrum kelimelerle dertleştim yine. Yansımalar seni ele vermedi. Belli belirsiz, içimde hayat buldu senden kalan paylaşılamayan. Senden kalan bir yalnızlığa alışamadan, saçma sapan bir hikayenin içine düşeceğim aşikar. Önce kendimi kandırdım. İkna oldum yorgunluğa. Unuttum gün batımlarını beklemeyi. Unuttum özür dilemeyi. Başımı öne eğdim ve gözlerimi kapadım. Saçlarında geceyi ağırlıyordun. Gözyaşın seni teselli mi ediyordu? Saklandım suskunluğuma. Beni sevdiğini bilmek hiç bu kadar fedakar olmamıştı. Masum bir macera hep keşfe cömert. Yalnızlığıma bıraktığın bakışlarından geçip de varacağım kendime. Sessizliğin içimi susturmayacak. Gözlerim sana akacak. Çıplaklığın sözlerimde yıkanacak. Su gibi avuçlanmış bir özgürlük parmaklarıma isyankar. Akışını tutamadığım yol senin. Düş ırmağımda bir peri yarattım. Yalnızlıklardan dilediğim bir kadın çıkıp da gelse uyanışlarıma, hiçbir şey diyemem kalp atışlarıma. Zamanın geçişinden ineceğiz elbet. Ölüm gurbet. Sen de sabret. İnan vefakar her değerli cüret. Şehirden uzaklaşışıma sokuldum. Yalnızlığım beni yeniden yarattı. Bir iyi geceler diyenin yok mu? Düşünceleri bir kenara koymalı ve uyumalı.