Suskunluğumun Olur Musun?

Zaman geçecek. Bir gün bir masaya oturduğunda, başını kaldırışınla günbatımının arasına düşüncelerin girdiğinde, sessizleştiğinde, gelip geçenler senden gençleştikçe, yalnızlığından çok sevdiğin bir kadın elini sıkıca, şefkatle tutacak. Susmayan gözleri kapayışların kadını başını omzuna yaslayacak. Adını suskunluğunda özenle, sevgiyle saklayan bir kadın, sana şarkılardaki duygular kadar yakın. Birlikte uyanacağın günlerle, yılları geride bırakacağın kadınla zaman geçecek, gülümsedikçe, sessizleştikçe. Hatırlamanın yaşı yok. Yaşadıkça gece, yaşadıkça hüzün ve sevinç. Hala yüzünü okşayan rüzgarın kıymetlisisin. Bir adım ötendeki sessizlikle iç içe, ardındaki geri kalmışlıkla baş başa, hala yalnızlığının kıymetlisisin. Yalnızlığında seni gören bir kadın saçlarını okşayacak. Birlikte susmanın, bakışlarla buluşmanın değer kattığı bir kadın. Zamanın geçtiği bir sokakta, kaldırımın sesinde, varolmanın izinde, süren bir hayat. Sana suskunluğumun olur musun dedirten bir kadın, yarınıyla boğuşan, sürekli içiyle konuşan. Zaman geçecek. Martı süzülecek. Vapurlar varacak. Yıldızları uyku tutmayacak. Kadehte şarap tükenecek. Bir gün nefesin seni huzurlu bir tebessümle uğurlayacak. Sana son bir nefes kadar yakın, suskunluğunun baş tacı bir kadın.

(Ajda Pekkan’ın Kimler Geldi Kimler Geçti şarkısı eşliğinde)