Duvarın Diğer Tarafı

Bazen uzağında bile değilmişim gibi hissettiriyorsun. Yakınınla arama giren bir sessizlikte, ayrı birlikteliğimiz. Sabah olacak. Duvarlar senin, içimle çevrili gecede. Yan oda senin. Karantinadaki duygular bizim. Sabah olacak. Gözüne uyku girmeyen karanlık benim. Kelimeler diziliyor gözlerimi kapayışıma. Duyulmayacak anlatamayacaklarımız. Az kaldı uykuya teslim olmaya. İkimizin de umurunda değil haklı olmak. Güçleştirdiğimiz bir paylaşım yalnızlıklarımız. Yorgunluğumuz, bile bile kader. Geri almalı yarını. Düşlere kumpas kurmuş inatçılığımız. Bizi, sevmekten vazgeçierebilir mi incinmişlik budalalığı? Israr eden beklentilere boğulmuş, aykırı kederimiz. Anlamak da anlatmaktan zormuş. Sus pus olmuş yıldızlarım. Penceremizde sabah olacak. Aynı zaman, yakın mekan, ayrı yataklar. Düşüncelerle örülü aramızdaki duvar. Hangi kelimeleri seçiyor hissettiklerin? Payıma düşen bir sır var mı sözlerinde? Yüreğin elverişli mi yalnızlığa? Acı çekmenin dolambaçlı yolunda rastladım denize. Denizi sensiz hayal edemedim. Güneşli saçlarını, rüzgarsız bırakacak mı sanıyorsun içim? Sessizlik de zor geçinir oldu benle. Ne çok kelime vardı halbuki etrafımda. Şimdi suskunluğumla büyülenmiş gibi yalnızlığım. Perdeleri çekilmiş oyunumuzun. Susamışım, mutfak senin. Sana bir bardak su getirmek istemişim, su içmek ister misin diye sormaktan çekinerek. Ayrı olabilir mi seni ihmal etmeyen sessizliğim? Demek mahrum bırakmaya karar verdin hafta sonumu? Senin olanda saatlerin geçişi, benim olanda ömür törpüsü. Geç oldu. Geç kaldım, yetişemedim gecene. Dokunulmak istemedin. Ay ışığı oldun. Gecelere küsemeyeceğimi bilirsin. Gecesiz şehir yaşanmaz. Sana vardım araya giren mesafede. Gözlerinde geçti an. Diyemem sana uslan. Deli gönül senin.

30/10/2008