Minnettarlığım Beni Ben Yapan Her Nefese

En uzak yaprağın rüzgarlı öyküsü, en yakın barın buğulu camı, gözleri nemli bir kadının sessiz ve derin bakışları, bir denizin çalkantılı hayatı, kalabalığın itelediği yalnızlıklar, iç içe geçmiş, nesli tükenen sokaklar, bir sokak lambasının ışığında sağanak, karanlığın tuttuğu tepeler, yüzüm ve avuçlarım, tutkum, kaderim, kavgam beni ben yapan. Tüm ışıklar beraber karşıdalar. Gözlerine varana kadar gizlendi şehir. En çekingen kuytunun suskunluğu duy beni. Adımlar birikiyor. Kaldırımları takip ediyor hayatın üretkenliği. En uzak gölün sakinliği, en yüksek dağın isyanı beni ben yapan. Kelimeler benden sonra da nefes alıp verecekler mi? Yeterince ömür, yeterince bilinç ve yeterince sevinç olsun da, hüzne de yer açarız aramızda. Yeterince anlayalım birbirimizi. Yeterince sevelim de, bizi üzenlere de hoşgörümüz olsun. Yeter ki beni ben yapan hayat hep içime dolsun.