Hiç Aşina Olmasan Ana

Yalnızlığının ne kadar kalabalık olduğunu farketti. Odalarına aşinaydı. Aşinalıklardan hafiflemek istedi. Ne çok şey birikmişti hayatında. Ne çok detayı yüklenmişti. Biriktirmeden yaşayabilir miydi? Sahip olduğu zamana acımasızdı. Savurganca dolaştı durdu. Şarkılar da olmasaydı, duvarlarına insan katlanabilir miydi? Aynı şarkıyı dinleyip durdu. Neyin dışarısı diye sordu. Yine tüm kelimeleri içeri aldı. Yine onları yazdıklarında ağırladı. Kim tutsaktı? Herkes gibi o da aşinaydı. Sınırlarını hissetti. Sınırlarını yaşadı. Kim sıradanlığını zorladı? Artık ayrılıklar da aşinaydı.

(Si yo tuviera el corazon parçası eşliğinde)