Can Alıcı Anlar

Hafif loş, hafif davetkar, biraz çekingen, biraz sessiz, oldukça derin bir mekan, etrafı izleyen kara bir kedi gibi gecenin karanlığına ışıltılı gözlerle sinmişti. Uğranmış hikayelerin unutulmaya aldırmadığı köşelerde gizlenen bir mekan. Dolunayın denize aktığı bir sonsuzlukta kendine gelmiş bir ayrıntı hatırlanmak istiyordu. Şu dünyada kimin derdi tasası yoktu ki. Yaklaşılmayı bekleyen bir mekanın kucağındaydı masalar ve boş sandalyeler. Kendini yalnız hisseden bir mekan kendini yalnız hisseden konuklarını ağırlamak için göz alıcıydı.

(Gary Moore’dan Still Got The Blues parçası eşliğinde)