Mor Ötesi

Gecenin derinliğine çarpıyoruz.
Hafif bir ışığın okşamasıyla,
Gerçek ne kadar gerçek?
Ellerim ne kadar gerçek?
Gözlerimi kapadığımdaki akışkanlık,
Ve mor güneş,
Ne kadar da gerçek.
Gecenin derinliğinde savruluyoruz.
Yağmur taneleri açıyor kaldırımlarda.
Su birikintilerindeki aksim,
Ne kadar da gerçek.
Ayaklarımı aldım gidiyorum.
Gökyüzünü açmış,
Adımlıyorum zamanı.
Geçmişim sırtımda,
Pencere sağnağında,
Atıyorum kendimi sokaklara.
Gözlerimle karşılaşıyor karmaşa,
Aleviyle sarıyor duygularımı,
Bedenimden kurtulmak arzusuyla,
Yumrukluyor içimi.
Haykırıyor içinde olduğum hayata,
Yağan yağmura,
Mor güneşe,
Su birikintilerinde boğulan aksime,
Ve ceketimden sızan gölgeme.

Gerçek ne kadar gerçek?
Sen ne kadar gerçeksin?
Ağaçlarda artık sen açmıyorsun.
Boynumdan içime sızan damla,
Bana ihanet eder oldu.
Gerçeklik aldı başını gidiyor.
Göz kapaklarım aralandığında,
Güneş sararıyor.
Hayat akmıyor.
Sadece yansıyor.
Sen akmıyorsun.
Sadece yansıyorsun.
İçime çarpıp savruluyorsun.
Güneşin dokunuşuyla kaçıyorsun.
Sıcaklığını toplayıp gidiyorsun.
Bir bavula doldurup kalıntılarımı,
Gidiyorsun,
Su birikintisindeki aksinle.
Gidişin de gerçek,
Belirişin de.
Titreyişin, ağlamaların,
Üzüntülerin,
Ve mor güneşin.
Gerçek ne kadar gerçek?
Ve sen,
Ne kadar gerçeksin güzelim?
Gidişin ne kadar gerçek?
Gözyaşların ve yağmur damlaları,
Ne kadar?
Söyle, ne kadar gerçek?
Akıp giden pencereler ve şehir,
Sabah beni bekleyen işim,
Bilgisayarım,
Akşam eve dönüşlerim,
İçimdeki fırtına,
Ve bakışlarındaki dinginlik,
Bedenimde eriyen sarsıntın,
Kaçışın,
Kaçışın,
Ve geriye gelmelerin,
Ne kadar,
Söyle ne kadar,
Gerçek
Mor ötesi sokaklarda zaman
Gözlerinde bitiyor,
Gerçeğin eşiğindeki yanılgının,
Kollarında bir yağmur tanesinin rahatlığıyla.

23/10/1999