Doya Doya

Tenin susadı mı bana? Dokunsam gözlerin anlatacaktı. Suskunluğuna işlediğin gecelerde, seni ziyaret eden düşüncelerimle baş başayım. Nefes alışlarıma bırakıyorum bedenimi, her yeri kaplıyorum içimin almadığı duygularda. Müzik ne de güzel akıyor Albinoni'nin çağlayan gönlünden. Dans edercesine dalıyorum, içimin çiçeklerinde renklenen kırlara özgürlük hissi uyandıran gökyüzü örtülü alana. Yıldızlar sabahı uyandırdığında ayaklarına değse yalnızlığım. Kana kana hissetsem seni. Soluğum kesilircesine, bir derin nefes alışla gelende, herşey çıplak ayaklarının yere basışlarında hatırlanmak istiyor. Gitme dercesine bir başını öne eğiş. Bir teselli yaşamak isteyiş. Bir teselli şehri aralayan eller. Pencerelerin ardı aşina. Evim kovalanan sokaklar. Bir çocuğun saflığında, gözlerince ışıldayan saklanmışlıklar yuva. Bulmak istercesine ellerim ceplerimde, dudağımda bir ıslık. Adımlarım göz kapaklarımın ardında, beni kayıp bir şehre götürüyor. Hayal meyal bir gezinti çizgilerini davet ediyor. İçimle oynayan bir kedi yavrusu gibiyim. Parça parça taşımışım kanatlarımda maviyi. Bir hayat örme çabamda biriktirmişim yığdığım anları. Geleceğe salıvermişim bedenimin heyecanını, uçarcasına. Düşüvermişim kollarına sevgilinin. Çıplaklığından bulutlar geçirip, gerçeküstü sanmışım titreyişini. Omuzlarına kanmışım, saçları göğüslerine dökülürken. Gülümsemesini ödünç almışım dudaklarından. Karnına vuran bakışlarımda bir gece doğacak gibi sancılı. Kasıklarında duramayan huzursuz kemikleri hiç de utangaç değil rehberliğinde. Diz kapaklarına inen bir düşle kaplı karşılanan. Bir elini uzatış kadar yalın sesleniş. Tenin hala sessiz.