Haydi Kalbini Uyandır

Ne zaman açıvermiş apartmanlar, bahar mı geldi gündüzlerime? Gülümsercesine günaydın dedi sokağım, beni ilk kez görmüşçesine. Bugün bir farklı, sanki uyanmışçasına. Üşüme hissim yasemin kokulu. Deniz benim için harika bir sabah hazırlamış, ne martısı eksik, ne de rüzgarı. Bir uzağı, bir yakını varmış, masal bu ya, canı bu sefer de farklı başlamak istemiş güne. Ayak sesleri heyecanını geçmeye çalışıyormuş, binalar kaldırımlarla yarışırken. Kovalamaca hiç son bulmayacak gibiymiş. Bir hayat gibi çıkılmış yola. Göz dursa da, gönül koşmuş her açılana. Renkler manavı sormuş. Bakkal gazeteleri ayırırken, tezgah gelen geçeni ağırlıyormuş. Sabah telaşlı insanlar için hazırlanıyormuş ki, fırından kaçan sıcak ekmeğin kokusuna yakalanmış. Yol kenarında park etmiş araçlar oyuncak sepetinden çıkmış gibi dizilmişler. Her biri oldukça kendini beğenmişmiş renginde. Bir çocuğun elinden tutar gibiymiş hayat, büyüklere hoş geldiniz derken. Sanmayın "saçları deniz kokan (*) " hiç güzel kız geçmez bu sokaktan. Kelimeler yer ayırır sessizliğe hükmeden güzellere. Şimdi de kalbini uyandır bakalım.