Susmak Rüzgarı Sevdirir

Kalemimle baş başa kalışımda sadece kendi zihnime tanıklık ediyordum. Söyleyebildiklerim ne kadar gerçek olabilirdi ki. Sen de kendi gerçeğini koymuş olmalısın yüreğine. Nasıl masum olduğumu iddia edebilirim ki. Yalnızlığımda yer ayırmıştım gelirsin diye. Bir şarkı gülümsetmişti beni. Sevmeyi de zorlaştırabiliyor insan. Bir avuç toprak kokusunda elini kirletebiliyor. Uzaklardan döndü bakışım. Yakın bir yalnızlık sırdaşım. Akdenizli içimdeki acı. Susmak rüzgarı sevdirir. Susmak yağmuru dindirmez. Susmak senden de benden de bir parçadır. Duymak denizin vadi oluşu, kıyının göğü buluşudur. Güzel, bir gülün soluşudur. Son insana küfrettirmez. Bir şükürdür gözlerin kapanışı.