Gözlerinle

Yükselmesini bileceksin. Yerden vereceksin kendini göğe. Çiçekler gibi buluşacaksın seni uyandıran günle. Rüzgar eğilecek senin uzanma heyecanına. Aşk etrafın olacak. Dönüyor ayrılıklar. Ölüm doğuruyor yaşam. Dalgalar hırçın. Hava çelik gibi. Ellerim yavaş yavaş ısınmaya başladı. Yine keyif almaya gelmiş martılar. Vapur penceremde deniz bugün sabırsız. Halbuki ben bir an önce Karşıyaka’ya gideyim istemiyorum. Varmak hep yollarda oyalanır. Neler düşünüyorsun? Bugün yatağından kalkışında yükselmesini bildin mi seni yalnızlığınla karşılayan aynaya? Yansımanda bir adam bulabildin mi? Suskun mu kaldın kendini görünce? Duyulamayacağını mı hissettin saçlarını gözlerinle okşadığın bir sevgilice? Hikayene kapılardan geçiliyordur. Yüzünü yıkayışında avuçlarında su. Buldu seni bıraktığın arzu. Islandın, gülümsedin. Sevişmek istedin. Bir adam sana omuzlarını sevdirmişti. Güzel olduğunu hatırlamıştın bakışlarında. Giyinmek istememiştin. Sen mi değiştin? O uzaklığı kadar masum mu? Karşılaşmalarda herkes hissedardır seçimlere. Yaşadığın an kadar sahip olabilirsin geleceğe. Bakışımı çeviriyor vapurun iskeleye yanaşışı. Birazdan işte olacağım. Yine düş gördüm. Yine İzmir. Yine Ankara. Yine İstanbul. Sanki bir masal var ışığın anlattıklarında. Yine gece olacak. Seni de benimle uyanmak hissi çağırıyor mu?