Daha Ne Yazabilir Yalnız Hisseden?

Benim zihnim kirlenmeyi hak etmiyor. Benim gözlerim suskunluğun değerini biliyor da, ne işi var oyunun gereklerinin içinde? Kişiliğime zarar veren bir meslekle kavgamda iç dünyamı zehirlediğimin farkındayım. Hala neden katlanıyorum? Kimin mazeretleri eksik oldu ki? Hep başkalarının sesleri, hep haklı oldukları düşüncesinde olanlar, beni de kendilerine dönüştürme çabasının, kurban olduklarının bilincinde olmayan ortakları. Yorgunum içimden. Yorgunum anlatmak istemeyişimi antamayacağıma inandırmaktan. Yorgunum senden ve gidişinden. Yorgunluğundan istifa eden bir adamın ne gibi korkuları olabilir? Elinde boş çay bardaklarının dizili olduğu tepsiyle geçen garsonun pencereme yansımasında deniz de olmasa nasıl varılır Karşıyaka’ya? Yapmam gerekenleri yapacağımı biliyorum. Hepimiz bir oyunun gereklerinin askerleri miyiz? İtaatle beslediğimiz gerçeğimiz bizi bir gün öldürecek. Güzel bir kadın kadar mutluluk verici karşıma çıkan çiçekler. Güzel bir kadın kadar umut verici yaşam. Daha ne yazabilir yalnız hisseden ve yalnızlığını sevmeyi öğrenen bir adam? Oyunun göğünden yere tutunan bir şehirde Perşembe oluverdi işte. Ankara da kendi halinde. Gelecek oluverecek. Yaşlanacağız.