Ne Zaman Susmayı Öğreteceksin Duygularına?

Bu sen değilsin dedi suskunluğun. Bu sen değilsin dedi ayna. Kendini kaybetmiş birisi olduğunu ve içinde bir başkasının konuştuğunu anladığında yalnızdın. Teslimiyet acı veriyor olmalı. Bir akşam sana kendini hatırlatmak için kadehine biraz kırmızı şarap doldurayım mı dedi bekleyiş? Hayat gülümsemeyi zorlaştırmamalı. Anlatmak seni esir almamalı. Unutmak için ara vermek hiç kolay olmadı.

( Olumsuz sözler sarfetmeyecektim. Söz vermiştim kendime. Sakinliğimi kirletmeyecektim. Yine de yakalanıveriyordum beni yabancılaştıran kendimi ait olduğuma dair inandıramadığım serüvene. Yine de savurgandım. Saatler geçiverirken her şey yerli yerindeydi. Telefonum çalarken, bir köşesindeydik esaretin. Çağrıldığında gitmeyi bekleyen bir adam gökyüzü olmayan bir kuş gibi. Olan olmuştu. Yine heba ediyordum gözlerimi kapayışımı.)