Yıldız Yağmuru

Uyumalıyım dedi, gözüne uyku girmiyordu. Uykusuzluğunda gözlerini kapadı müzik dinlerken. Karnına bir elin dokunuşu, karıştı zihnine. Kimsenin dikkatini çekmeyen bir el karıştırdı aklını. Korktuğu daha başına gelmemişti. Gözlerini kapayışında daha da oyalandıkça, yalnızlığın çok fazla detayı olduğunu farketti. Eğilip bükülmüş bir labirent gibiydi buruşturulmuş atılmışlık kervanı. Kıvrımlanan yerli yerindelikte dağınık olan bir akış vardı. Kendini bırakabilecek miydi hayatın seyrine? Doğaçlama mıydı yalnızlık? Uyumalıyım dedi. Yağmurlu bir geceyi hayal etti. Islanmanın keyfini çıkaran bir deniz kenarı hayal etti. Yıldızlardan biri eksilse farkedebilir misiniz? Bu gece de sevgi doluyum. Bu gece de yalnızım. Uyuyabilmek için yıldızlarını mı sayıyorsun? O kayıp yıldızı boşuna arıyorsun. O artık başka bir yalnızlık okyanusunda. O artık gözlerinden özgür. O da bir yerlerde. Bir yerlerde olmak keşfetmektir. Keşfetmek kaybolmaktır. Beni kalbinde gülümseteceğini biliyorum. Ben de seni gülümseteceğim gökyüzümde.