Zaman Çiçeğim Fulya'yı Kokladım

Bir liman oldu göğsün. Sessizliğine geldim, sığındım. Sıcaklığının kıyısına bağlandım. Senden dinledim benim dediğim şehrin hikayesini. Sende işittim nefes alan karanlığı. Omzundaki sonsuzluğa sokuldum. Sana en sevdiğim şarkı gibi sarıldım. Beni mırıldan istedim. Gelecek kuytusunda koklaşan çiçekler gibi ölümlü, bazen neşeli, bazen hüzünlü, zamandan ayrı, bir aradayız.