Adımı Bilmeseydim Zamanın Birine Rastladığımda

Gece, kedim ve tango parçaları. Ülkenin tüm kirlenmişliğinden bir nebze uzak, bir nebze temiz ke(n)dimleyim. Uzak bir yerlerde ölümün soğuk  gerçekliği, yakınımda sözcüklerin sıcak gerçeküstünlüğü. Kedinin tek derdi yakın olmak, adsız bana sevgiyle dokunmak. Dert de lafın gelişinde, kedinin değil aslında. Tüm utangaçlıkların, korkuların, sessizliklerin bir adı var. Adına aldırmadan gelip, çekip gidiveriyor adıyla bulunamayacağı adsız yerlere. Gitmek de dert değil, dönmek de. Canının istediği yerde. Yıldızların çocukları ağlatmadığı bir yerde huzurla yazarken, kurşunun karanlıkları delip iyi geceler dediği çocuklar da var yurdumda. Zaman hepimizi önemsediğimiz adlarımıza gömecek. Güzel kadınlar çağında nice sokak, nice geçiş. Işık saçılı taşlardan akıp giden insan manzaraları. Dur yalnızlığımı kapatıyorsun, çekil diyenlerdeniz hepimiz. Adını sormadan sevdiklerimiz de adlarından kaçamıyor, yetişiyorlar gerçeküstünlüklerine. Bir yerlerde, zamanın birinden diğerine geçiş anında kedim uyuyor. Ona Zümrüt diyoruz bencilliğimizden. Sadece yaşadığı anlara sahip olanların adları yok.  Hep adımıza dönüyoruz. Orda bulunulabileceğimizi biliyoruz. Adımız olmasa biriktirmezdik geçmişi. Geleceği varsa ansızın göreceği de olurdu geçmişin. Kimse bende adını unutmasın.