Unutulsa Da Bu Dans Benim

Artık yastığa teslim etmeliyim kendimi. Yorgunum kelimelerden. Başımı bırakmak istemeyen bir gece. Koynuma sokulan bir yalnızlık. Üstümü örten müzikler bir anne şefkatince. Aynaya yansımakta olan, ardımda bırakacaklarıma sabah uyanacak mıyım? Odalarında kutulanmış insanlar her boyda gecelerine kaldırılmışlar. Geleceğe mi saklanmışlar? Geçmişe kıvrılmış uyuyorlar. Belki unutulmuşluklarından hiç kalkamayacaklar. Kelimelerin içine ne tıkıştırdın öyle yine, safsata mı? Hiç uyandırılmayacağını bildiğin cümlelerde mi çıkmak istiyorsun kendinden? Bu bir günaydın deyiş değil. Her iyi gecelerde, seni hatırlaması için can attığın günışığına muhtaçsın yüzünü yıkayabilmek için hayatta.