Hani Egemenlik Güçsüzlerindi?

Ne gürültüden kaçabiliyorsun, ne de hayatındaki kirlenmişliklerden, kirletilmişliklerden. Aldığın nefese tecavüz eden düşüncesizlik seni hızlı adımlarının kurtaramadığı sokakta zehirlerken, bir sis bulutunu delip geçiyorsun soğuğa demir almış gecede kime küfredeceğini bilemeden. Tercihin olmayan kendini zorla kabul ettiriyor seçimlerine. Değerli hayatının bilinçsiz insanlarla bitmeyen kavgalarda geçmesini istemiyorsun, cehalet sürekli sana sataşırken. İnsanca yaşamak için kurtarılmış bir bölge yok ne yazık ki. Dayatılanda gecelerinden çıkmak istemiyorsun. Evine çekiliyorsun şehrin yaşam damarlarından. Seni düşünmeyenin kalabalığa hükümranlığında yalnızlık bile kirli. Çoğulcu bir aldırmazlık yönetiyor sessizlerin dünyasını. Ciğerlerine hapsoluyorsun, rahatsız edici karbondioksit kokusu yatağına kadar sokulurken pencere camlarından. Yastığına gömüyorsun yüzünü saklanırcasına. Ulu orta dolanan yüzsüzler hiç de rahatsız değiller. Bazen bir sigara yakıveriyor yaşam kapkaçcıları. Bir duman alıp gidiveriyor güzelim anlarını. Sokak rüzgarın utançla süpürmeye çalıştığı çöpten geçilmiyor. Uçuşan atılmış ambalaj kağıtlarında, bize armağan yaşama karşı bu kadar sorumsuzluğa isyan edercesine başlamak güne, kalbi yoruyor. Her yere izmaritini bırakmışların evlerindeki kültablalarında söndürmek istiyorsun düşüncesizliklerini. Kış geldi, İzmir gaz odalarında işkence ediyor yaşama.Sesimiz yetmiyor, sözümüz gibi güçsüzlerin demokrasisinde. Gürültü ve kirlilikte kaybolmuşuz, bizden çalınanda.