Suskunluk Perisi

İçim yeniden bahane arar oldu. Hayallerim onu bir öğle yemeğine davet etti. İçim hiç susmuyordu. Yaşam gibi sarılmak istediğim bir kız kıvrıldı düşüncelerime. Yazı bekleyen deniz kadar heyecanlıydım. Hayat gibi uzanıyordu, keşif kokan yalnızlığıma. Güzelliğinde susabilirdim. Elimi tutuşunda güvenle bırakabilirdim kendimi. Onu izleyebilirdim çıplak ayaklarında. Bir öykü gibi yazılabilirdim baştan. Sevgi’ye mavi bir davetti benimkisi. Kumsalın serin kumlarında onu ayışığıyla paylaşıyordum. Seni seviyorum dercesine gözlerimi kapamıştım.