O Gözlerimi Kapamak Gibidir

Babamlarla Sahilevleri’nde deniz kenarında birşeyler içtik. Ailem, arkadaşlarım, herkes bırak artık Ayşegül’ü diyor. Bir zamanlar da bırak artık Özge’yi diyorlardı. Herkes bir yorum getiriyor beni bırakışına. Artık ne önemi var nedenlerinin. Telefonu sık sık çaldığında sessizce konuşup hemen aceleyle uzaklaşıyordu, seninle çıkarken de hayatında biri mi vardı diye insanı düşündürüyordu ifadeleri düşüncelerimi zehirlerken, kalbim asla böyle birşey yapacağını kabul etmiyordu. Ben beni Ankara’da yaşamak istediği ve benim de İzmir’de yaşamanın daha iyi olacağı düşüncelerimden dolayı terk etmiş olabilir mi diye düşünmüştüm. Belki de evlilik için çok erken olduğuna ama benim de yaşım nedeni ile onu bekleyemeyeceğime karar vermişti. Ailem seni gerçekten seviyor olsa, seninle nedenlerini açıkça konuşurdu, Ferit ben Ankara’da yaşamak istiyorum, benimle bir hayatı paylaşmak istiyorsan hayatımızı burda kuralım derdi diye belirttiler. Bulaşık makinası alma ben alırım gibi detaylara inen bir kız seni terk ediyorsa gerçekten de ciddi değilmiş seninle evlilik konusunda, artık kendini üzme diye teselli ettiler. Bu kadar duygusal olma diye öğütlüyor herkes. Birlikte ne bir sinemaya gidebilmiştik, ne de bir restorana. Aramızda yaşanmış bir sorun da yoktu. Beni yaşamak istememişti. Beni artık sevmiyordu, kendisinin de ifade ettiği gibi sevgisi şekil değiştirmişti, kibarca sen de herkes gibisin diyordu. Tüm kapı pencereler açık ama hava oldukça bunaltıcı. Neden hala sevdiklerimi bu kadar umursuyorum. Babam sorun sende değil, sadece yanlış kızları seçiyorsun diyor. Sen seni içten sevecek bir kızı hak ediyorsun diyorlar. Kardeşimin ona ihtiyaç duyduğum bir anda burada olacak olmasına seviniyorum. Babamı da yıpratıyor benim üzgün olmam. Özge ile sorunlarımda düşüp de bayıldığımda, odama çekilip karanlıkta müzik dinlediğimde onları çok üzmüş ve korkutmuştum. Bugün babam bir şeyler anlatırken masada oturuyor olmama karşın düşüncelerimin başka bir yerde olduğunu fark edince, Ferit Ankara’da demişti. Ayşegül bu ayın sonunda sınava girecek. Çok muhabbet tez ayrılık getirir derler. Telefon konuşmalarında mı boğduk yaşanabiliri? Kardeşi Anıl sınava girdi. Yaşgünü onu sevmek kadar yakın. Sessizlik de bizim değil. Sadece yalnızlık benim. İçim de sözlerim de karışık. İş arkadaşlarım birbirinizi ne kadar yaşadınız ki bu kadar üzülüyorsun diye yaklaşıyorlar. sanki her gün beraberdiniz de çok şeyi paylaşıyordunuz yaklaşımındalar. Bir kalbi paylaştığımızı sanacak kadar bir ben aptalım demek ki. O gözlerimi kapamak gibidir diye yazmıştım. Geceme çekiliyorum saat bir buçuğu geçti. Ona anlatamadım kollarımda onu sevdiğimi.

http://ictanem.blogspot.com