Sus Ve Çekil Gözlerine

Ben gözlerimi kapayışlarımı hiç yalnız bırakmadım. Sessizliği bakışları değerli kıldığı için sevdim. Hep suskunluğum sevilebilir sandım. Bir elin uzanışına teslim, çıplaklığımı aşkta yaşadım. Ten açtım sonsuza bir zaman isyanında. Bugün de maalesef yalnızlığımı giyindim. İçimde korkularımı devirdim, kendimi kırdım döktüm. Ne çare dile getiremediklerim. Küçücük adımlar seni büyütüyor. Varış izdihamı var yaşananda. İçim çarpıyor, kanım donuyor. Ürperiyorum sesimi saklayışımda. Anlıyor musun bu kalbin de bir denizi var, bu tek başınalığın bir ömrü. Bir kahvaltı masasının neşesi var, yarının tedbirli bir umudu. Sonsuzu parçaladım sana küçük bir hatıra ayırdım. Sonrası yok buluşmaların. Sımsıkı kucaklanmıyor ağlayışlar. Hiç bitmiyor hikayesi olan ayrılışlar. Ben avuçlarının terleyişi olmuşum. Senin için bir masala düş kurmuşum. Hiç bir şey söylemeden de, konuşur yalnızlıklar. Biliyorum bir kızın duymak isteyişlerinin bir kapısı var. Biliyorum merdivenler benim için dolaşıyor. Bir sır veriyorum mezarıma. Bir çiçek oluyorum kırı görmüş, bir mesafe soluyorum rüzgarı saçlarına örmüş. Kokluyorum derinden gelen çetin bekleyişi. Yıkıyorum sona direnişi. Başını yasla omzuma, benimle uzak topla. Yakın ormanında çam ağaçlarının kutlamasıyla patikaları kovala tepelerimizde. İki kelebek olalım renk panayırında. Unutulalım el ele. Aşk yaşarken kendine gömülmek mi? Bir arayışın savurduğu insanlar için belki de aşkın hiç adı olmadı. Karşılaşmaları gözler sardı. Belki de yaşamak yaşamak isteyişe dardı. Ölümden kaçırabildiğin her günde kendini ihmal etme. Unutma sevişmek acılarına hazırlıktır. Adım savurganlığında bir gündüzü geceye yetiştirirken ne de güzel bir kız diyebiliyorsan, sus ve çekil gözlerine. Bir umut, belki uğrar sözlerine.