Yokluğunu Kokluyorum

Bir Cumartesi sabahı seninle uyanmak ne de güzel olurdu. Günaydın diyen saçların yastığımda olsa, bir teşekkür olsa öpüşmemiz. Özlem kıvrandırıyor. Seni içime çekiyorum. Yokluğunu kokluyorum. Anımsamalar başını yaslıyor göğsüme. Masalımızda seni seviyorum diyerek açılsa kapılar. Bir dileği birbirimizden tutsak. Sen yalnızlığımı ovduğunda çıkan aşk, dile benden ne dilersen dese, tek gücü sen olsan da. Teninle kaplanmak istiyor sana armağan oluşum, her günü seni sevmenin yıldönümü yapmak. Seninle uyandım yine. Yatağına düşmüş bir Robinson Crusoe’yum. Yalnızlığım uçsuz bucaksız. İçtanem kalbim seninle. Ben seninle sadece kurduğum düşlerde sevişmek istemiyorum. Keşke birbirimize sığmasak, yaşamla dolup taşsak.