Krizalit, Yazarın Yalnızlığı

Bir yazar sırrın sözcüsü olmalı, adı olmayanı aralamalı, içine almalı yaşamı tüm ağırlığıyla, izini sürmeli sonsuzun, keşfin ölümcül olduğunu bile bile. Acının ufkunda bordası çatırdadığında korkuya saldırmalı yelkenleri, dalgaları yel değirmenleriyle boğuşmalı. Bir yazar aşık olmalı, tutkunun boğucu karnından doğmalı, unutulacağından kararlı eksilmeli. Bir yazar yaşam kokmalı, buram buramın varisi olmalı, atalarından miras haykırışları taşımalı uyanışlarına, kalbi kabus olduğunda sayıklamalı içini. Bir yazar aldırmalı kuşun kanat çırpışına, vapurun hayata açılışına, kalabalık bekleyişlere yanaşışına. Bir yazar aldırmalı yalnızlığa. Bir alevin dansından geçişinde içinde yananı dillendirmeli tüm yakıcılığıyla. Damarlarının direnişinde bir yazar titremeli yaprağın hazzını, bir çiğ tanesi detayında yakalamalı yarının serinliğini. Kirletilmişliğinin isyanı olmalı temizliği. Bir yazar içine sığmayan bir anlatı gibi susmalı, sevdiği kıza anlatamadığında kendini bulmalı. Hayat beni bir yazara dönüştürüyor, bir ebedi yalnızlığa. Şiir aşkın hiç beklemediği kelimeler. Şiir bir ayrılık gerçekten. Bir yazar olunmuyor, kelimeler insanın içini buluyor. İç sesinle arkadaş dolaşıyorsun düşüncelerini. Merak ediyorsun fısır fısır konuşan hayatı. Kaybedişlerin kurgulanışında, arayışınla baş başa kalıyorsun. Bir iddiadan istifa ediyor için. Doğumunla ölümün arasına bir ifade saklıyorsun. Dokunulmak istemek yazmak, sahil kasabalarının diline düşmek. Bir yazar bakışlara konukseverdir, bir söze teslim olandır, yaşamdan yaşanmamışın ateşini çalandır. Erdemli bir hırsızdır yazar. Vicdanının adıdır. Hatırlanmak için değil, hatırlamak ve hatırlatmak için vardır.