Dur Gözlerimi Bekle

Mutluluk iki beden mi? Neden yalnızlığıma küçük geliyor? Teki kaybolmuş çorap gibi işe yaramadığımı hissediyorum. Saat, kadranında sürekli volta atıyor. Zaman hapsinde aşk içimle konuşuyor. Onun giyinişleri, soyunuşları, sokağına çıkışları artık benim için can atmıyor. Bekleyişler dönüşüme uğradı. Düşünceleri beni çoktan bıraktı. Beni kalbinde özenle saklamıyor. Adımı kaybetti sözlerinde. Muhtemel büküldü, engellere kıvrıldı, bir fotoğrafın saklı köşelerine bizi savurdu. Şeklin sancısı ayrılığın yükünü çekende. Yaşlanıp da çizgilerini onaramazsın. Erdem bir kabulün huzuru. Yalnızlığın olgunlaşırken, sen çektiğin acıların simyacısısın. Güneşle denizi karıştırıyorsun, sevdiğin kızın saçlarına sürüyorsun. Bakışlarını günışığıyla boyuyorsun. Yeşil halinden anlıyor. Rüzgar hüznünü kokluyor. Duyulmasan da haykırıyorsun. Nereye varmak istiyorsun? Dur gözlerimi bekle.