Suyun Patileri

Bir nehrin heyecanıydı akışın dolaştığı şehir. Her uğradığı kıyıya merhaba diyordu. Gözün naz yaptığı yeşil ne de çekiciydi. Bir sırdan kopmuş gibi gizemliydi yaşam. Doğum solmak için saklıydı geçiveren renginde. Bir sevgilinin elinde yetişmeye çalışıyordu çiçek anlatmak istediklerine. Kızlar sözü alevlendiriyorlardı. Köprü şairin umuduydu sevdiğinin kalbine geçişlerde. Gökyüzü ağır bir maviydi. Güneş yankılanıyordu yere göğe sığmayışında. Kuş gibi şakıyordu sesin içe sığmayışı. Varış budalası olmuştu yaşam sarhoşu. Yalpalıyordu su gibi, düşünde berrak yansıtmak istiyordu bir an için gönlüne akseden hayran kalışını. Taçlandırmak istiyordu kaybedişini. Suyu anlar gibi bakıyordu, suyu dinler gibi huzurlu. Taştan taşa sekiyordu günışığı. Yalan da olsa masala peri gerekliydi. İnanmak ihtiyaçtı. Büyü büyülenenindir. Bir kızın elvedasına kadar dolaşabilirsin kalbini. Sonsuz seni bırakır anlamak için geç olsa da. Bu şehrin adını mı merak ettin? Yalnızlığın haritasında bulabilirsin define yakasını. Bir ihtimal sana ipuçları verir. Sadece duymak istemen yeterlidir. Unutma çiçek her mevsimin bebeğidir. Senin aşkında neşelenir ırmağın paleti. Kendini sevgimle boya, bu içimdeki sessizliğin resmi. Gözlerimi kapayışımı mırıldanıyor zaman. Birgün herşey kedi yavrusu gibi keyifli olduğunda gerineceğim minnet duyduğum sabahın şarkısında.