İçime Döndüm Küçük Kanatların Çırpınışında

Kelebek Etkisi 1 filmini izledim. İhtiyaç duyduğum anda kendimle bir buluşma yarattı. Son sahnede birbirlerini geçmekte olan yüzlerden birsiydik. Ben de bir ihtimal savaşçısıydım. Zihnim yaşanabilir mimarıydı. Yazdıklarımda gerçek benim değildi. Seçimler sadece bana ait değildiler ama seçimlere izin vermek elimdeydi. Biraz önce Ayşegül'e mesaj atmıştım, onun bilinmeyenine. Kendi gerçeğime alışmalıydım. Hayat nasıl da saklıyordu gerçeğini. Issız bir ada olduğunda duygularının içine düştüğünde, bir kurtulma arzusu uzağı dolaşır gözlerinde. Neden bu kadar karmaşık zihnin? Bir mesajın vardığı sonsuzda onun hikayesinden satırlar düşmeyecek payına. Onun suskunluğu seni unutacak. Tüm ölümlüler gibi hatırlamaların sana ağır geldiğinde bırakabildiğini vermelisin geçmişe. İyi bir insan olduğunu biliyorsun, yeter ki geleceği bekle. Kaybeden rolünü ne olur artık kendine biçme. Bak kardeşin geliyor kucaklaşmana.Bir ihtimal evrimleşir yok olmaz. Bir nedenin ölümünde sonuçlar doğar. Yanlış yönde yaklaşmak uzaklaşmaktır. Onu özgür bırak yakınında. Yalnızlığından daha yakın bir gözlerini kapayış bulduğunda kendini sevildiğin ana sakla. Anlaşılmak hırsızlarına gülümse tüm içtenliğinle. Sen unutulduğun yerde değilsin. Bir karşılaşma ağırlaştığında, adımlar seni bulur kaçınılmaz bir bakışında. Haydi işlenebilecek başka bir günaha!