İşlenebilecek En Güzel Günaha

Duygularında kaybolmuş bir adamın ebedi adresi kadınlardır. Kelimelerimin buluşma noktası güzel kadınlara. Ölüm sözü ayırana dek. Sanırım gerçeğini şaşırmış ender insanlardan birisiyim. Kolay değil narin bir ihtimali sevmek. Gözler yaşamak demek.

Fotoğrafım
Ad:
Konum: İzmir, Türkiye

I like dabbling in English. Words welcome people in me.

Pazar, Temmuz 08, 2007

Kim İnanır Bir Başkasının Masalına

Yaşamla besleyemedik birbirimizi. Sahil kenarında denizle kahvaltı edemedik. Gecemize ayışığını yerleştiremedik, iki şarap kadehi olamadık dalgaların sesinde. Uyanışlarımızda kalamadık, hep ayrılışlara uğurladık yaşanabiliri. Bir kez olsun beraber sinemaya bile gidemedik, bir düşe elimizde patlamış mısır sığınamadık. Bir kafe beğenemedik hatırlamak istediklerimize. Rüzgarın esişinde birbirine destek iki yaslanış olamadık. Uzağın bize yakın yakasında bekleyemedik günbatımını. Evimiz dedik, birbirimize gözlerimizle dokunamadık yeterince. Herkes ne paylaştınız ki unutamıyorsun diyor haklı olduklarının inancında. Ben neden ne paylaşmak istediğimin sanatçısıyım? Sen de haklısın her mazur görülmesi gerekli çekip giden gibi. Bu sıcak bir çorbanın masalı, kim inanır ki çocuk gibi. Hayat seni duymak istediklerine götürür. Herkes sokaklarını salmış, ulak çıkarmış güne. Adımlar karıncalar gibi telaşlı. Tekrar savurgan. Bir anı senden içime savrulan. İngiliz Hasta filminin piyano solosunda gözlerimi kapayışım umutlu. Hüznümde her an bir kız açabilir kollarını. Bir çiçek olabilir sözlerimde, solma ihtimalinde. Benim kalbim onu saklamak isteyişim. Şehirler bir aşkın hikayesi, yaşanmışın yaşanacak olana mirası. Bakışlar hep kalabalıktı. Gelip geçenler bir aile oldular. Yalnızlık hep adres değiştirdi. Bir kapı kapandı sonsuzda. Sır hep sözü sakladı. Hepimiz gizeme çekildik. Ayrılışımız da, yalnızlığımız da bir tören. Seninle bir düş seçemedik. Sana yakışan bir rüyada uyanacaksın. Basit güzeldir derler. Biz geleceğimizi sadeleştiremedik. İçinde yer alamadık sevgimizin. Biliyorum boşuna kandırılmış hissediyorum çünkü ben kandırdım kendimi. Bir Öykü yazıyordum her hayalperest gibi. Satırlarım sensin sanmıştım. Sen yaşamak istediklerini alıp gittin, yaşayamadıklarımı bana bıraktın. Anımsamalar aşkın adaleti. Sevdalı bir hakkaniyet sonsuza vurgun. Haklılar yargıçlarını unuttu. Haksızlar cezalı. Suçu kaybolmuş bir cezanın hapsinde söz kusurlu. Yaşamak istediklerim yaşamımdan çalıyor. Bir boyun eğiş zamana baş kaldırıyor. İçimdeki beklenti öldüğünde, adımı toparlayacağım sınırlarımın ötesinde. Bir cesaretin yolcusu olduğumda ben de kalanları üzecek olsam da, gideceğim. Aşkın posta kutusu kalbimde sevgiliden kalan uzak kokan bir mektup var. Satırları yok oluyor, uçup gidiyor yaşanmamış bir gökyüzünde uçurtma oluyor bir çocuğun elinde. Kim inanır bir başkasının masalına?

0 Comments:

Yorum Gönder

<< Home