Sanma Sözlerim Seni Sürekli Karalar

(Cuma sabahı vapurda maviyle söyleşimden günce kırıntıları)

“Şiir duyguyu konuşturur.”

“Pişmanlık tercihi yapanın hakkıdır. Söz hakkı olmayan, üzülen taraf olmakla baş başadır. Zaten sevmek bir tercih değildir ki. “

“Yaşamın kıymetinde arkadaş mıyız? Kaç kere uyanır insan? Kendini benim ve denizin yerine koy. Ne kadar mavisin? Ayrı düşmüş yarınlar birbirini kovalar. Bilirim aldırmazsın. Düşüncelerin sormaz beni bu aralar. Sanma sözlerim seni sürekli karalar. Sensiz geçmez bu yaralar.“

(Ayşegül’ün doğum gününü içimde yalnız kutlamaktan İstanbul’a kaçışımda, Kadıköy’de Denizatı adlı kafede Sevinç ile buluşmayı beklerken, etrafımla ilgileniyordu gözlerim. Rüzgar benden daha yakındı uzun saçlarından hiç şikayeti olmayan güzel omuzlarına. )

“Bu şehirde sevişmek kadar güzel kadınlar. Yanımdaki kadının kırmızı elbisesi hala İstanbullu olmak konusunda düşünceli misin diye soruyor.”