Vaktinde Öleceğiz

Bir sanatçı acıyı hakkıyla çeker. Yaşadığı ana karşı hep dürüsttür. İfade edişle arkadaş, ses olur, çizgi arar bulur, kelimeler seçer, yaşamın aktığı sokaklara dokunur, iz sürer yaşam sahnesinde, rolüyle inatlaşır, sevişir kalemiyle, çığlığı korkuyla yoğrulur, cesaretlenir ölüme, yaşam eksilten anlarda günbatımı katar yalnızlığına, aşık olmak için adını beklemez güzel olanın. Gözlerini kapayışı içine saldıran yaşanmışa ilham, aşkının gidişine kal der. Kalamayacağını bilişini kendiyle işler. Bir günah gibi yaşar gecelerini. Gündüzleri heba olsa da, evine döner. Bir tuval gibi çıplak, bir kızın dudaklarını bekler. Bir sanatçı yaşamı hakkıyla yaşar. Herkes gibi vaktinde ölür. Herkesten farklı sesine gömülür. Bir çiçek açtığında, sevdiği gökyüzüne süzülür. Asla tutkudan vazgeçmez. Sıradanlığa mahkum olduğunda, bir pencere boyar gözleri. Bir düş kaçırıverir güzeli. Omuzları çıplak bir yaşam sanatçısı kadınlığını açmış. Hakkıyla söndürmüş ışığı. Üstüne çekmiş sessizliği. Aşka kimse geç kalmamış. Bir iç dökülmüş söze. Hayat bir sır kadar yakınmış kalbine.