Kalbim Acıkmış Olmalı

Ne yazdımsa duyulmak isteyişim. Her kaldırımı kovalayışım seni bulamayışım. Ayak seslerimin ardında kalan bu şehir akşamları, seni özleyen kahvaltı sofraları ne olur dön deyişim. Masamdan bir bardak eksiltişine dayanılmıyor. Sesin uyanmak üzere olmalı. Artık mahmurluğun da bir hayalet oldu. Senin için düşlediklerimin ısrarı seni bunaltıyor farkındayım. Ekmeğime tereyağ sürüşün kadar yakın değilsin. Hazırlamış olduğun kaynamış suya karışan bal kadar tatlı hatıralar. Bir sandalye daha eklemiştim geleceğimize, seninle bir öyküde buluşuruz diye. Kalbim acıkmış olmalı. Saat on buçuğa gelirken yalnız tüm kahvaltılar. Senin heyecanını duyuyor hala tüm duvarlar.