Mavinin Dilinden Hiç Anlamıyorsun Belki De

(Bu sabah sekiz kırk vapurunda, üst katta pencere kenarında)

“Bir ressam gibi mavinin dilinden anladığında, gözlerin her unutulacak olan detaya dokunduğunda, ayrıntılar tümüyle seninken yirmi dakika sıradanmış gibi duran bir günün başlangıcı. Tebessüm getiren gemiler hala aynı düşte, bıraktığım yerde demirliler. Bir senin günaydın deyişin duyulmuyor. Kardeşinin okulu açılmak üzere. İzmir’e gelişlerinin şekli de değişecek. İnsan bazen özel olduğunu sanıyor. Olmadığımı anlamak ne çok duygu yükledi kelimelerime. Varmak üzereyim yeni bir haftaya. Artık içim ucu ucuna yetişir oldu mesaiye. Toparlanmalıyım farkındayım. Bugün maruz kalacağım sözler var. Tüm beklentiler benim değil.”