Alternatif Kayboluşlar

Bugün ODTÜ İnşaat'te okurken tanıştığım, aynı yurt odasını paylaştığım dostum Çağlar'ın beni Los Angeles'tan telefonla araması günün en değerli sürpriziydi. Sesimizde içimiz kadar dürüsttük arkadaşlığımıza. Millerce uzaklık ayıramamıştı birbirimize duyduğumuz güveni. Sevincimde babasını kaybetmiş olduğunu öğrenmek derinden yaraladı kalbimi. Babasını kaybedişinin hikayesi yaşamın kalan kısmı kadar zordu. Güzel konulara döndük yüzümüzü. Her yer kalbe yakındı, insan gözlerini kapadığında. Fikirleri, kurduğu düşleri vardı. Belki sınırlarımı uçabilirim, bir hayal gibi. Hayatıma sahip çıkabilirim. Yarına ortak olabiliriz belki Çağlar'la. Sadece kalp değil, zincirler de kırılır çünkü sen içinsin. İhtiyaç duyduğunda gerçek sevgi sana dostça sarılır. Bir gece kadar yakın durabilirsin Pasifik'e. Bir kadının omuzları kadar soluk olabilir sahil gözlerinde. Yaklaşmak her adımında. Alternatifi var kayboluşların. Seçmek hakkını kendine sakla. Sözlerin asla tutsak etmez seni hayata. Kendi savaşında önde koş. Hayat ardını yakalasın bir dokunuşla.On yıl sonra Amerika, böyle mi yazılıyordu sahneler?