Seni Bulamadım Kalbinde

Kalabalıklaşan yalnızlıklar, sıklaşan adımlar, elleri cebinde bir adam, yürüyen, seven, yaşamı çarpmadan geçemeyen, bir rastlantıda kalbine devrilen. Durup da sessizliği konuşan, bir kadını yalnızlığına aratmayan bir adam. Yitirişleri ezberleyen, gülümseyişleri dolaşan, bir sokak lambasına yaslanıp da şehri kendine yaklaşanda karşılayan, bir yılı diğerine uğurlayan, sevdiklerinden gözlerine bir ad saklayan, sırla sarmaş dolaş, kayboluşlarla arkadaş bir adam. Anlaşılması zor bir adam, yüreğinde sevdiklerinden kendine yer kalmayan, hislerinde bir köşeye sıkışan. Bir duvara ellerini yaslayan, gözlerini kapayışında aynalar gibi seni yansıttıklarından toplayan, düşlerinden bırakmayan bir adam. Kelimelerinin hapsinde unuttuğun bir adam. Şarkının da dilinden düşürmediği gibi belki bir gün özlersin. Kalbime çek dizlerini, gülümse Hilal’le. Bir kadeh daha boş, ardıyla aramda. Bir ressam gibi çalıştım portreni. Dudaklarımla boyadım resmini. İndim yalnızlığın detaylarına. Seni bulamadım kalbinde.