Çok Gerçektin

Gerçek sandığımın iyi bir dinleyicisiydim de gerçek olanın hayal kırıklığıydım. Kendimi, gerçeğimi iyi yazıyordum. Yazılanı yaşanılanda bulamayan kızlar mı yalnızlığım? Düşlerini ararken benimle karşılaşanların pişmanlıkları bile değildim. Binlerce yatağın sabahında bir benim değil herkese yeten yalnızlık. Sessiz sabahın kızı uyanıyor. Perdeleri kapalı bir odada gerçek yine benim değil, hayal damlıyor sözlerimden. Yine de hayatın boş kısmını göremiyorum. Saat yediyi geçti. Bir an önce kalkmalıyım düşüncesi, geç kalmak üzere olduğumu hatırlattı. Bir kız hazırlanmıyor gözlerimde. Bir kızın miskin mırıldanışları değil günaydınım. Ayaklarım yere basıyor. Kendimi alıştığım bir tekrara bırakıyorum. Banyonun ışığını yakıyor, duş perdesini aralıyorum. Suyun sesinde başlıyor yaşayamadıklarımız ve artık yaşayamayacaklarımız. Bugün Ramazan’ın ilk günü. Bir kap çorbada buluşamayacağız çünkü sen de herkes gibi haklısın. Çok gerçektin içimi acıttın. Beni gerçek üstü bıraktın. Gömleğinin düğmelerini ilikleyen adamı sevebilseydin keşke.