Ayrılık Kendini Gerektirir

Anlıyorum ki ben hiç sözlerim olamadım. Hiçbir zaman ana yakalanırcasına ifade edemedim. Bir cevap ararken sorulara, sessiz kalamadım. Adımla çağrıldım her insan gibi, kendimi adımda bulamadım. Gittim bana seslenene ama olduğum gibi varamadım. Bazen canını yakarcasına seçilmiş gibi gelir ya kelimeler, bazen hiç istemeden de kırılır ya cümleler. Bir anlam parçası batar yüreğine, bütünün habercisi değildir, anlatabildiklerini taşıyışında çaresiz debelenir, anlaşılmayışına belenir. Gözlerin kapanışına çekilmiş öykülerde yakınsak, ne kıymeti var günlerin birbirimizden yaşamayı sakınsak. Nasıl bir tavır takınsak? Bir dostun en değerli armağanı yalnızlık mıdır? Birer sevgili olamayış hikayelerinden gecelere, kalbimizden düşüncelere ayrıldık. Ayrılık kendini gerektirir. Özlemekse geçmiş biriktirir.