Göğe Elveda Dercesine Bak

Bazı insanlara çektiği sifonun sesi iyi geceler der. Bazı insanlar yorgunluğuna arkadaş bulamaz yatağında.

On yıllık yaşam tarzı dönüşüm kararlılıkları, kırk beşimle nasıl konuşmak istiyorum?

Yaşamı kaçırmamaya çalışıyor, bakışlarıma güzel olan her anı davet ediyorum. Her zaman bir konuğu var içimin. Yalnızlığım olursa seçimin, ben sana esen rüzgar gibiyim. Saçlarını okşayıp geçen zamandan kalan ne varsa gözlerini kapayışına, ömür. Gelip de geçen sevgililer gibi hüzün. Geleceğe dönük yüzün.

Metro, yüzünde tebessüm olmayan, yorgun görünüşlü insanları taşıyordu halbuki sabahın erken saatleriydi. Tren insanların keyfini Bornova’ya kaçırırken, ben Konak’ta indim. Gülümsemeyen insanlar hemen yer kaparcasına mutsuzlukta, doluştular. Hızlı adımlarla vapura yöneldim. Kalabalık içinden bir kadın gözlerime dokundu, gelip geçişine tutunamadım. Ruhu uyanmıştı ama adını kendine saklarcasına uzaklaşmıştı bilinmeyene. Belki düşüncelerinde kaybolana sızmıştım. Artık içimde martılar uçuyor. Vapur hep deniz bulaştırıyor insanlara. Yolcular daha çok hayatın farkındalar sanki ikram edilen çay anlatmayı borç bilmiş hayatın değerini. Bugün Salı ile oynuyoruz. Ellerim kadınsız. Avucumda çay bardağım, zihnimde cevabı eskimiş sorularım yanaşmaktayız iskeleye. Suyun şarkısının kaptanıyla da karşılaşmadık hiç. O da gizinde öykünün. Ben teslim olmak üzereyim, akşam dönerim gözlerime. Göğe elveda dercesine bak. Sensin yaşamak. Üzgün bakışlı güzel kadın yok mu adın? Kırmızı Peugeot ne de çekici göz kırpışların.