Birlikte De Üşüyemiyorduk

Bugün oldukça soğuk. Haftanın son iş günü. Vapurda pencere kenarına oturup, hareket edişimizi beklemek de düşüncelerle dolu. Dün bir fotoğrafı daha eklenmişti. Not bırakmak isteyişime hakim olabildim. Çok yorgundum. Beni yoran cesaretsizliğimdi. Ahşap pervaza yasladım omzumu. Maviliği izleyişimin iç yazısıydın. Tercümesi yoktu suskunluğun. Seni kendimce çeviriyordum hissettiklerime. Ayaklarım üşümeye başlamıştı hafiften. Birlikte de üşüyemiyorduk. Rüzgarın soğuğunu yüzünde yaşayamıyordum kızaran burnunda. Birlikte değildi sokağa çıkışımız. Martılar güneşe ayna oluyorlar. Özgürlük yansıyor gövdelerinde. Sen de yalnızlık yansıtan aynamdasın. Seni gören bir geçmişim var. Seni seviyorum gelecek kadar. Karşı kıyıda güneşi kapmış apartmanlar. Varmak üzere oluşumdan uzaksın. Çay kaşığı seslerinin bile söyleyeceği birkaç söz var da, sen aldırmazlığındasın. Sitem mi ediyorum, hayır. Sadece yaşamak istediklerime yanaşıyorum. Vapur yerini aldı oyununda

04-01-2008