Bir Yazar Gezerin Gecelerinden
Yazar avuçlarıyla severek yüzler yaratıyordu. Elleri fırçasıydı boşluğu boyayan. Portreler tanıdık mıydı? Ne oyuncuydu insanın yalnızlığı. Ne çok sevda koymuştu karanlığına. Çoğu adını fısıldamamıştı kulağına. Adını bildiklerini de unutamamıştı. Kendi adını unutulmak için saklamıştı.
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home