Dipsiz Karşılaşmalar

Seni nasıl bir hikayenin içine atmamı isterdin? Ben nasıl bir yazarım ki kendi hikayelerimi seçemiyorum. Saat sekiz oldu. Kendimi onca iş yığılmışken bankadan dışarı attım. Oturup kaldığım bankta yorulduğum hissini dinledim. Vapurun gelişini bekleyişimde fark edebildiğim bir tükeniyor oluş var. Tavan sokuluyor başımı duvara yaslayışıma. Gözlerimi diktim bana yaklaşan ışıklara. Vapur reveransında Karşıyaka’nın huzurundan ayrılmakta. Kıyının tüm ışıltısını selamladık. Kendimizi fırlattık karanlığa. Kendimizi sardık sonsuzla. Senin hikayende bir kız ansızın sevişelim mi diye sorabilir. Gözlerimin içine dalan bir şehir. Seni gülümserken yakaladım anımsamalarda. Nergisler bir lira abi diye bağrışan adamlar özgür müydü? Dipsiz karşılaşmalar. Yalnızlık koridorunu izleyen bir yolda kayıp rastlaşmalar. Düşünmenin yok ettiği bir gerçeklik. Metroda saatin dokuza yirmi varı gösterişinde hoş bir bayan karşımda durdu. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu. Kokusuyla oynuyordu suskunluğum. Çizmelerinde bir çiçek gibiydi. Hiçbir erkek onu çizmelerini çıkarışında yalnız bırakmak istemezdi. Cama yansıyışında bir sonraki istasyonun Üçyol olduğunu duyuşumuzdan başka bir şeyi paylaşamayacaktık. Benimle sevişir misin demek ayıptı. Budalanın teki kaybolmuştu.

26-02-2008