Kaybetmekten korkmayanlar kazanır. Bense hep korktum sevdiklerimi kaybetmekten. Bir kendimi kaybetmekten korkmadım. Asıl tehlike burda mı? Kendimi kazandım mı? Denize bakıp da artık hiçbir şey hissedememek neyi anlatıyor acaba? Kurulu bir ölüm yolunda şaşkın dalıp gitmekteyim. Acizlik teslim mi alıyor beni? Yoldan sapanlar hep keşiflerle döndüler. Bir ufuk çizen gözlerinde farklı bir gelecek gördüler. Kaybetmekten korkmadılar. Güneşi izlediler, içlerini buldular. Çarşamba oluverdi. Haftasonları ne de çabuk geliveriyor. Biliyorum yalnızlığım sadece Ayşegül’ü kaybetmedi. Suskunluğum karanlık. Yıldızları oluşmuş bir gecede uzaklık duygusu benim. Yakın tüm mesafelerle anlaşmış. Arası var yaklaşımların. Arası var zamanın ve yaşananın. Martının konuverdiği bir iskeledeyiz yine. Karşıyaka da duyanların. Güzel kızlar görenlerin.

20-02-2008