Anlamaya Çalışmak Benim

Bir hikayenin başında oyalanan adamı yazar sanmayın sakın. Kendinin de bilmediği bir yolculukta kayıplar yönünü değiştiriyor. Bu sefer Göztepe vapurundayım. Ne işi var Ankara’nın Karşıyaka güzergahında? Denize bakan banklar yalnızlığım gibi boş. Dalgalar yunuslar gibi oynuyor soğukla. Biz içindeyiz kuytu bir yol alışın. Sevgililer günü geldi çattı demek üzere gözlerimi kapayışım. Ne tuhaf sana borçluyum özlemlerimi. Telaşına yetişmeye çalışıyor düşlerim. Peşinden koşuyor anımsamalarım. Son sözü bu yüzden sana ayırdı kalbim. Bir başkası hediyen olacak gözlerinde. Anlamaya çalışmak benim. Bir başkası tutacak ellerini.

12-02-2008